De hergeboorte van een Siciliaans bos

Tien hectare bos, één hectare bos per jaar. Andrea Valenziani en Justyna Podlaska zijn bezig het te herplanten in Carlentini, in de provincie Syracuse. Hij Siciliaan, zij Pools, houden zich bezig met een kleine herbebossing aan de oostkust van het eiland.

Waar zich ooit een oude amandelboomgaard bevond, en vandaag de dag een ongecultiveerde uitgestrektheid, zullen eiken, mimosa’ s, acacias gaan groeien. Er zal herleven wat de branden en aardverschuivingen hebben weggevaagd.

Voorkomen van branden
“Mijn ouders brachten me hier toen ik vier jaar oud was. Ik heb op elke boom gespeeld, achter elke steen van dit landschap, vooral op de wildste plek. Tijdens mijn jeugd heb ik deze verbondenheid vertaald in activiteiten van landschapszorg en brandpreventie”.

Andrea, oorspronkelijk afkomstig uit Lentini, groeide op op de familieboerderij in Contrada San Lio. Na jarenlang in het buitenland te hebben gestudeerd, keerde hij terug naar huis en nam samen met zijn zus de leiding van het bedrijf over. Ze telen rode sinaasappels, mandarijnen en clementines, jam en natuurlijke zeep. Een kleine oase, in het midden van hele onbebouwd stuk land dat in brand dreigt te steken.

Een kleine oase, in te midden van volledig braakliggende percelen met brandrisico. Het waren precies zij, zo ook Justyna, die nu zeven jaar in Sicilië woont, die besloten om bomen te herplanten. “Voor haar, die midden in de bossen ten zuiden van Krakau opgroeide, is de impact op onze dorre omgeving traumatisch geweest”, zegt Andrea.

Wortels als verdediging tegen aardverschuivingen
“Ik werd meteen getroffen door het gebrek aan hoge bomen op zo’n warme plek,” legt Justyna uit. “Op Sicilië is de schaduw kostbaar en er is een enorm probleem van waterschaarste: met een klein bos kunnen we proberen de situatie opnieuw in evenwicht te brengen en een koeler microsysteem te creëren. Daarom huilen bomen al zeven jaar lang overal, waar mijn schoonvader zich zorgen maakt zelfs op de boerderij.

Het idee om 20 hectare grond rond het bedrijf te kopen werd geboren, die deels bestemd zal zijn voor het bos en deels voor agrarische doeleinden om een inkomen te verwerven om in het project te investeren. Vorig jaar, tijdens Kerstmis, begonnen Andrea en Justyna te experimenteren met de eerste soorten. Medio oktober kochten ze nog meer bomen, 600 zaailingen die tussen november en december met de komst van het eerste koude weer zullen worden geplant. “We willen ook de meest getroffen gebieden op de hellingen herstellen” – waarop Andrea anticipeert – “waar de erosie van de bodem de rotsen blootlegt en zo het risico van aardverschuivingen vergroot.“

Video (Italiaans)

“Met of zonder geld, we zullen doorgaan”.
Om de tien aangekochte hectaren te herbeplanten, hebben zij ook steun van het netwerk aangevraagd. Op Buonacausa.org is het crowdfunding initiatief “We Plant a Forest” online. Een fondsenwervingsproject dat de eerste hectare moet opleveren en de aankoop van nog eens 250 jonge bomen mogelijk moet maken.

Voor elke boom wordt een bijdrage van 20 euro gevraagd, inclusief de prijs van de plant uit de boomkwekerijen in het bos van Sortino, de kosten voor de opvang van vrijwilligers die hen zullen helpen bij het werk in de winter en de kosten voor de aankoop van ‘waterboxx’. Deze speciale plastic tanks, die regenwater en nachtelijke condensatie vasthouden, helpen woestijnvorming tegen te gaan en zorgen ervoor dat de plant in de eerste levensjaren niet uitdroogt. Ze zijn de hoogste kostenpost, maar ze kunnen in de volgende jaren opnieuw worden gebruikt. Hectare voor hectare.

“Het idee is om 250 bomen per hectare te planten, dat wil zeggen om de 10 duizend vierkante meter. We zijn in staat om deze tien hectare te absorberen, maar we sluiten de mogelijkheid niet uit om gelijksoortige projecten te convergeren in nabijgelegen onbebouwd land. We hebben veel toevallen ontvangen op ons verzoek om operationele bijstand. We hebben de jonge bomen al gekocht: geld of niet, we doen het”, belooft Andrea.

Zo verloopt de hergeboorte van dit gebied
In de winter nodigt het echtpaar kleine groepjes uit om de paden voor te bereiden, de kampeerplaatsen aan te leggen en verder te gaan met de beplanting. Het nieuwe bos van San Lio ontwerpt Justyna, die de bijzonderheden van het Siciliaanse bosgebied grondig heeft bestudeerd. “Ik verwacht geen bos als Polen, maar er zullen verschillende soorten eiken, mimosa’s, acacias en mimosa’s zijn. En dan zijn er struiken van wilde pistache en lentischeio pistache, die kunnen doordringen in de rotsen.”

De bossen worden deels aangekocht bij boskwekerijen en deels door het natuurgebied zelf vermeerderd, zodra ook de dieren het zullen gaan herbevolken. “We zullen zien dat het in de natuur zal vouwen – legt Andrea uit – en zoals altijd zullen we het verwennen”. “We bouwen ons eigen kleine bos ook om een voorbeeld te zijn, in een land van grote schoonheid en diepe degradatie”, zegt Justyna. “We hopen iemand te inspireren om hetzelfde te doen”.

Oorspronkelijk artikel: La Repubblica